olabildiğince mimarlık dışında bir şeye ilgisi olmayan, kafasını önüne eğip bahanesiz çalışabilecek koyunlar arıyorlar..

12/31/2012

Mezun olur olmaz bir süre bir ofiste çalıştım, mesai saatleri faciaydı, mesai ücreti diye bir şey tabi ki yok, 1500TL ile başlatıyorlar ama gel gör ki maaşlar gününde yatmıyor, sigorta ise tabi ki asgari ücret üzerinden. Bir süre sonra çıktım işten, bir süredir de iş arıyorum. Bir sürü ilan dönüyor piyasada, tasarım tarzımı, idealist tavrımı bir kenara attım her bulduğum ilana başvuru gönderdim, neredeyse hiçbiri geri dönmüyor. Çok iyi bir dereceyle, iyi bir üniversiteden mezun oldum, okul hayatım boyunca katılmadığım etkinlik, organizasyon kalmadı, üstelik bir sürü başka alanlarda da ciddi işlerde yer alıyorum, abartmıyorum tıka basa dolu bir öz geçmişim var. Bu ofislerde bu başvurulara kim bakıyor allah aşkına, bir tanesi bile geri dönmüyor. Yani ot, apartman mimarı mı istiyorlar, çok yönlülük bile korkutur olmuş artık sektörü galiba, aman bu çok para ister, çağırmayalım mıdır çözüm?

Benim artık bu kısa sürede anladığım bir şey var bu sektörle ilgili, hiçbir şey olmaz bu sektörden. Olabildiğince mimarlık dışında bir şeye ilgisi olmayan, kafasını önüne eğip bahanesiz çalışabilecek koyunlar arıyorlar, kaldı ki mimarlık eğitimi almış bir insandan asosyallik bekliyorlar. Yüksek lisans falan da yapmayalım, her şey tu kaka zaten patronlar için. Hiç ümidim yok açıkçası, sahip olduğum tüm öz güveni yitirmiş durumdayım zira mimarlık adına pek de yeteneği olduğu düşünülmeyen bir çok kişi bir yerlerde çalışıyorken işsiz kalmak insanda zerre öz güven bırakmıyor. Bunca sene bir yandan derslerde başarılı olup, tasarım adına yenilikçi şeyler yapmaya çalışıp, bir yandan da para kazanmayı başarıp, hem bölüm adına hem okul adına bir çok şeyde yer alıp, hepsini aynı anda başarıyla yürütüp de hiçbir şey olamamışım diye düşünüyor insan. Yurt dışına gitmek istemiyorum, kendi ülkemde kalmakta ısrarlıyım ama bu şartlar altında ne kadar ısrarcı olabilirim bilemiyorum. Onca çaba sonucu bu kadar aydır işsiz olmak çok koyuyor insana, üstelik şimdi iş bulsam yine değişen bir şey yok, çılgın mesai saatleri, özel hayat diye bir şey kalmayacak, alacağım ücret hadi 1700 e çıkarsınlar, o da İstanbul gibi bir şehirde tek başına geçinmek için yetmiyor, sigorta desen asgariden yatıracaklar, ne kadar söylensek de kabul etmek zorunda kalacağız, çünkü ailenin durumu bellidir, iş bulmak zorundasındır, iş seçme lüksün yoktur. Lanet olsun böyle sektöre, hayata küstüm şu yaşta.