20130717

ya sıfır kalırdım ya da bişiler kazanırdım

7/21/2012

Okurken bir ofiste çalışmaya başladım.Gerçi çalışma denmez danışıklı dövüştü bizimkisi.Ben onların 3D çalışmalarını yapıyordum onlarda benim diploma projeme yardım ediyorlardı.Okul bitti onlarla devam ettim. Asıl hikaye bundan sonra başladı.Okul dönemi bittiği için maaş gündeme geldi.Patronla abi kardeş gibi olmuştuk.Beni bu aldattı.Patron bana sana daha iyisini teklif edeyim dedi.Ortak olalım.Sen burada otur çizimleri yap ben şantiye aşamasını yürüteyim dışarda iş kovalayım ne kazanırsak bölüşelim.Tamam dedim ve başladım.Ama biz sürekli iş yapıyoruz nedense her seferinde batıyoruz.Patronun sosyal hayatında hiç bir değişiklik yok ben param olmadığı için ofiste yatıyorum.Sonra bi anda ayrılma kararı aldım ve başka bir firmada işe başladım.Ekip başında lise mezunu işi bildiğini söyleyen bir adam var.Süreç içinde patronlarının güvenini kazanmış işte kendince iş çevirmeye çalışan bir adam.Patronlar insana insan değeri vermeyen köle zihniyetiyle yaklaşan insanlar topluluğu.Sürekli gamsızlığa vurmaya başladım.Aman maaşın iyi.Sigortan maaşın üzerinden yatıyor.Otur oturduğun yerde.Ama birgün bu lise mezunu adamın benden çok bilmediğini hatta hiçbişey bilmediğini sadece bizleri kullanarak prim yaptığını gözümün içine sokulurcasına anladım.Bu durum çok zoruma gitti ve patronlara çıktım.Durumu anlattım.Sonrasında 2 ay kadar daha çalıştım ama çalışma ortamı hiç değişmeden.Burada da 6 ay çalıştıktan sonra ayrıldım.İş aramak yerine ofis açmaya karar verdim.zaten sıfırdım.ya sıfır kalırdım ya da bişiler kazanırdım.ve iyi ki kendimde bu cesareti bulup ofisimi açmışım.çok ütopik kazanmasamda ortalamanın üzerinde bir para kazanıyorum ve en azından kendi işim daha sıkı sarılıyorum ona.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder